De kortste dag is geweest. De ‘winterwende’. Tijd om ons meer naar binnen te richten. Ook al roept de wereld misschien iets anders. De natuur helpt me daarbij altijd goed. De natuur geeft rust en gronding en laat me opladen, zodat ik die energie ook weer terug kan geven aan de wereld. Ik wens jullie mooie feestdagen, ondanks alles. Wat er ook gebeurt, de bomen groeien ook gewoon door. Een mooi gedicht van Mary Oliver om even te stoppen met draven:
WHEN I AM AMONG THE TREES
with light, and to shine.”
ALS IK IN HET GEZELSCHAP VAN BOMEN BEN
Als ik in het gezelschap van bomen ben,
vooral de wilgen en de acacia’s,
net als de beuk, de eiken en de dennenbomen,
Dan geven ze sporen van blijdschap.
Ik zou bijna zeggen, dat ze me redden, en wel dagelijks.
Ik ben zo verwijderd van mijn eigen hoop, waar ik goedheid ben en
onderscheidingsvermogen, waar ik nooit door de wereld draaf,
maar langzaam loop en vaak buig.
Rondom mij bewegen de bomen hun bladeren
en roepen: “blijf nog even”.
Het licht straalt van hun takken.
En ze roepen weer: “het is simpel”, zeggen ze,
“En ook jij bent in de wereld gekomen om dit te doen,
om rustig aan te doen,
om gevuld te zijn met licht, en om te schijnen.”
Mary Oliver, vertaald door Angelique