Onze (Westerse) wereld is sterk gefocust op ‘voorwaarts’ en ‘verder’.
Alsof het altijd beter kan, het altijd meer moet worden en er altijd groei moet zijn.
Daarmee missen we regelmatig wat er gewoon voor onze voeten ligt. En wat al aanwezig is om ons heen. Dan kunnen we zomaar op een prachtige paddenstoel stappen, die voor onze voeten komt.
Dit gedicht helpt om weer even te kalibreren: het evenwicht te zoeken tussen ‘hier’ en ‘verder gaan’. Beiden hebben iets te bieden. Een beter evenwicht zorgt ervoor, dat je de mogelijkheden die dichtbij liggen niet mist.
Dit gedicht dateert uit de 13e eeuw en kennelijk is dit onderwerp van alle tijden en misschien wel van alle culturen.
Infinite mercy flows continually
But you’re asleep and can’t see it.
The sleeper’s robe goes on drinking river water
While he frantically hunts mirages in dreams
And runs continually here and there shouting,
“There’ll be water further on, I know!”
It’s this false thinking that blocks him
From the path that leads to himself,
By always saying, “Further on!”
He’s become estranged from “here”:
Because of a false fantasy
He’s driven from reality.
– Jalal-ud-Din Rumi
(Translated by Andrew Harvey)
Oneindige genade stroomt continu
Maar je slaapt en je kan het niet zien.
De jas van de slapende blijft rivierwater drinken
Terwijl hij koortsachtig luchtspiegelingen in dromen najaagt
En continu naar hier en daar rent, roepend,
“Ik weet zeker, dat er verderop water is!”
Het is dit bedrieglijke denken dat hem blokkeert
Van het pad dat naar hemzelf leidt,
Door altijd maar te zeggen, “verder, door!”
Is hij vervreemd geraakt van ‘hier’:
Door een valse fantasie
Wordt hij weg van de realiteit gedreven.
(vertaling Angelique)